...και εννοώ την άνοιξη... αυτή που γεννάει και τους νεαρούς, ωραίους θεούς οι οποίοι, από τα αρχαιότατα χρόνια, πεθαίνουν, αναγεννιούνται και ανασταίνονται: Όσιρι, Ταμούζ, Άδωνι, Χριστό...
Μία ραψωδία σε τόνους του μοβ που υποδεικνύει μαζί το πένθος και την ανάσταση (της φύσης).
Μία στιγμή έκστασης από δύο ερωτευμένες χελώνες. (Ξέρατε ότι βογγάνε πολύ δυνατά την στιγμή του οργασμού; Κόντεψε να μου πέσει η φωτογραφική μηχανή από τα χέρια).
Καλή Ανάσταση! (της Φύσης). Αυτή μόνο ανασταινεται - άντε, παρασύρει κι εμάς σε μία ψευδαίσθηση αναγέννησης.
(Φωτογραφίες φετινής εσοδείας).
587 σχόλια:
«Παλαιότερο ‹Παλαιότερο 601 – 587 από 587Δημοσίευση σχολίου